Caroline Pauwels herstelt van Covid-19: ‘Ambulancerit was mijn meest angstige moment'

Caroline Pauwels is nu drie weken thuis na haar opname op de Covid-afdeling. Wij spraken met haar over haar ervaringen met het coronavirus, de status van die andere ziekte en het perspectief voor haar universiteit en studenten.

Dat Covid-19 er fysiek en mentaal behoorlijk inhakt. En dat ze na haar verblijf op de Covid-afdeling nog meer respect heeft voor het zorgpersoneel. Maar ook dat ze zeker is dat er bovenop dit ‘Covid-puin’ (haar eigen woorden) veel mooie, nieuwe dingen kunnen worden opgebouwd. Eén ding is zeker: met de 15 kilo die VUB-rector Caroline Pauwels de afgelopen periode is kwijtgeraakt, is ze in ieder geval niet haar positieve instelling verloren.

Bijna drie weken is Pauwels weer thuis na haar opname in het ziekenhuis. Haar ‘eigen’ UZ Brussel dan nog. Het was geen gemakkelijke periode. “Je hebt eigenlijk twee angsten,” getuigt de VUB-rector. “Enerzijds hoop je zelf dat het bij milde symptomen blijft en dat je niet te ziek wordt. Maar je wenst ook dat je niemand anders besmet hebt. Na mij raakte mijn chauffeur besmet. De kans is groot dat hij het via mij opliep.”

Chemo en immunotherapie

Een kleine week lag Pauwels in het ziekenhuis. “Ik heb natuurlijk die onderliggende pathologie (Pauwels krijgt nog altijd chemo en immunotherapie, red.) en toen mijn zuurstofniveau te hard daalde, bleek het noodzakelijk om naar het ziekenhuis te gaan. De grootste angst heb ik gehad toen ik in die ambulance met sirenes aan lag. Dat was traumatiserend.”

Pauwels’ kankerbehandeling moest even worden stopgezet tijdens haar coronabesmetting, maar hervat nu weer op het geplande tweewekelijkse ritme. Wat de impact van die kortstondige pauze is, valt nog af te wachten.

Door die behandelingen is ze sowieso goed op de hoogte van de situatie in de ziekenhuizen. Toch benadrukte haar verblijf op de Covid-afdeling nog maar eens hoe zwaar de druk op het zorgpersoneel is. “Alle artsen en verpleegkundigen nemen de tijd voor je, ze doen hun best voor de patiënten. Maar tegelijk merk je die stress die in de gangen hangt. Het verplegend personeel dat na die eerste golf niet of nauwelijks vakantie kon nemen en dat nu opnieuw niet kan: je merkt dat het hard op hen weegt. Maar tegelijk hebben ze ook de kracht om te blijven doorgaan.”

Hoe de stemming was onder de Covid-patiënten? Pauwels moet even nadenken. “Van de andere patiënten zie je niks, iedereen is afgezonderd. Ik heb wel een treurig verhaal meegekregen dat me bijbleef. Een man had bloemen laten bezorgen voor zijn vrouw die daar lag. Maar die vrouw moest niet lang daarna naar de intensive care verhuizen. En die bloemen mochten niet mee. Dat raakt mij. Ik kan alleen maar hopen dat het goed is afgelopen.”

Financiële, sociale en mentale problemen

De kracht van het zorgpersoneel wenst Pauwels ook het VUB-personeel en de studenten toe. Ook zij lijden onder de Covidcrisis door het afstandsonderwijs en onderzoek dat soms op de plank blijft liggen. “Twee weken geleden hebben we samengezeten met de studenten. Er kwamen uit dat gesprek drie zaken naar voor die veel aandacht verdienen. Enerzijds is een derde van onze studenten afhankelijk van een studentenjob om zijn studie te betalen. Die jobs zijn veelal weggevallen. We weten ook dat de gratis laptops niet alle studenten bereiken die dat nodig hebben, of dat niet iedereen een goede internetverbinding heeft. Er bestaan dus financiële problemen onder onze studenten.”

Daarnaast stipt de rector sociale problemen aan: “De VUB is meer dan alleen studeren: dat is ook vrienden maken, jezelf sociaal ontplooien. Saint Vé zal volgende week bijvoorbeeld digitaal moeten doorgaan. Dat dat allemaal wegvalt is, zeker voor eerstejaarsstudenten, een groot gemis.”

En verwant aan het sociale, zijn er de mentale en psychologische problemen. Momenteel zijn er lange wachtlijsten voor de studentenpsychologen: “We hebben onze capaciteit al verhoogd, maar we zien nog dat er meer vraag naar is. Een vraag die absoluut verband houdt met de crisis. We zijn bezig om de capaciteit nog te verhogen, ook door samen te werken met onze opleidingen psychologie.”

‘Wat een generatie’

Hoe zwaar de studenten en het personeel het ook hebben: Pauwels wil vooral de positieve zaken die haar opvallen benadrukken. Zo probeerde ze tijdens haar ziektebed zo goed als het kon op de hoogte te blijven van alles wat er gebeurde op de universiteit, maar kon ze uiteraard een periode niet werken. “Ik vind het heel mooi om te zien welke radartjes er dan beginnen te draaien in de organisatie en hoe iedereen van alles kan overnemen. De VUB is wat dat betreft echt een burcht. Ik ben goed omringd, ook privé. Eigenlijk moet ik mij niet te veel zorgen maken.”

En ook de manier waarop de studenten zich manifesteren, doet Pauwels deugd. “De beleidsploeg van studenten, daar leer ik echt van. Hoe zij zich opstellen op onze vergaderingen: wat een generatie. Zij scheppen zelf perspectief. Zij zullen ons helpen om op dit Covid-puin weer nieuwe zaken te bouwen.”

De VUB-rector stipt onder meer de klimaatkwestie aan als één van de thema’s die na de coronacrisis ten gronde kunnen worden aangepakt. “Willen we wel terug naar wat we vroeger normaal vonden? Deze periode illustreert wel dat bepaalde zaken misschien niet normaal waren. Neem nu de digitale toepassingen die ons toestaan om ook dit interview af te nemen: tot een jaar geleden hadden we gezegd dat dat op deze manier niet mogelijk was geweest. Nu denken we misschien: als iedereen nu toch een dag of twee kan thuiswerken, verlichten we wél de druk op het verkeer en het milieu.”

Het is met die positieve ingesteldheid dat Pauwels ook haar chemo- en immunotherapie weer opstart. Belangrijke opdracht: aan kracht (lees: kilo’s) winnen. Haar vrienden en familie brengen haar daarom dagelijks maaltijden aan de deur. “Zoals ik zei: ik ben zo goed omringd en daar ben ik erg dankbaar voor.”